De watervallen, die ik vandaag over mijn hoofd gekregen heb, overtroffen alles. Ik heb wel meer regen gehad, maar dit was geen regen meer, dit waren hele rivieren die uit de lucht kwamen vallen. Tot een uur of elf ging het nog wel, eerst miezeren, later steeds meer regen. Toen leek het zelfs even beter weer te worden, maar dat bleek alleen de aankondiging te zijn van nog veel meer regen. Het gevolg is dat alles drijfnat is geworden, want in de rugzak werd ook alles nat, zo ging het tekeer.
In Laredo heb ik weer het bootje genomen naar Santona, dat op het strand aanmeert. Het gaat nog precies hetzelfde als twee jaar geleden, alleen is de prijs van de overtocht gestegen van € 0,50 naar € 1,75. In Santona besloot ik dat ik even genoeg regen had gezien, dus ik ben naar de VVV gestapt om te vragen hoe laat er een bus naar Santander ging, want ik dacht: “Dan kan ik vanmiddag nog even naar het postkantoor om te kijken of er post is, anders moet ik tot maandag in Santander blijven”. Laat de bus naar Santander nu net op het punt staan om te vertrekken, dus zo zat ik na de enorme regen lekker warm in de bus: een rit van een uur voor € 3,75, wie doet je wat.
In Santander kom ik uit het busstation, kijk op mijn kaart om te zien waar ik kan overnachten. Dan word ik op mijn schouder getikt: een oud vrouwtje houdt mij vervolgens een kaart voor de neus, waarop in het Engels staat: “You want a room?” Ik knik van ja, zij maakt me vervolgens duidelijk dat ik bij haar kan slapen voor € 30, wenkt dat ik achter haar aan moet lopen. Dus zij stiefelt voorop, wijst steeds met haar wandelstok de weg en ik loop achter haar aan als het braafste jongetje uit de klas. Enfin, ik kan nu zeggen dat ik door een vrouw van de straat ben opgepikt, meestal is dat andersom.
Ik woon vannacht dus in een doodgewoon flatgebouw, waar ik in een van de kamers bivakkeer. Ik heb eerst maar eens lekker gedoucht, een beetje meer of minder water maakte toch niet meer uit, vervolgens heb ik mijn wasje gedaan en alle natte rommel uitgespreid om te drogen. Zelfs mijn gidsje is drijfnat geworden. Daarna ben ik naar het postkantoor gelopen, er was een kaart van Corrie en Cees, waarvoor heel veel dank. Dat was nog even moeilijk, want hij was geadresseerd aan Theo den Otter, maar op mijn paspoort staat Mattheus Jan, dus dat klopte niet volgens de ambtenaar, maar gelukkig kon ik hem er toch van overtuigen dat ik het echt was. Mijn volgende gang was naar het internetcafé. Daar heb ik anderhalf uur doorgebracht. Vervolgens ging ik naar de kerk om een stempel te halen. Helaas, in de kerk was niemand aanwezig, dus moest ik terug naar de VVV voor mijn stempel. Na al deze beslommeringen ben ik even gaan rusten op mijn kamer en daarna weer naar de stad om Gery te bellen, want ik had geen bereik.
Jullie zien zeker wel hoe druk ik het heb. Echt, ook een pelgrim valt ten prooi aan de waan en de stress van de dag. Hier moet verandering in komen voor deze pelgrim, anders gaat het nog op werken lijken! Nou, als dit werken is, dan is dit wel het leukste werk dat ik ooit gedaan heb, ik teken ervoor.