Weer terug in Noordwolde

Excuses, ik ben gisteren niet in Vledder beland, maar in Noordwolde en het hotel bestond uit een Bed & Breakfast: een omgebouwde garage met alles erin en eraan. Het openbaar vervoer is hier wat lastig, want in het weekend rijdt er helemaal niets en toen ik gisteren het openbaar vervoer belde, bleek dat ik naar Dronten moest bellen en daar vandaan zou er dan een belbus komen, na ongeveer twee uur.
Maar vanmorgen had ik een privé taxi, want de meneer van mijn Bed & Breakfast heeft mij teruggebracht naar het punt, waar ik gisteren ben opgehouden. Dus vandaag wandelde ik dezelfde route, die ik gisteren ben gereden, hoewel….dat is natuurlijk niet zo, want al wandelend betreed je heel andere paden. Nooit geweten dat Friesland zo mooi is!! Vandaag wandelde ik over de hei! Geer vroeg zich af of ik helemaal naar Drente was verdwaald, maar het is echt zo: in Friesland heb je ook hei en bossen! Nou was het vandaag natuurlijk ook schitterend weer en de tocht was maar 17,6 km lang. Je komt onderweg weinig mensen tegen en als je ze tegenkomt, zijn het Friezen en die zijn heel vriendelijk, maar zeggen wat ze te zeggen hebben en dat is dat. Waarom zou je iets in veertig woorden zeggen als het ook met tien kan? Onderweg zijn er ook niet zoveel uitspanningen voor de broodnodige koffie. Het café in Boyl, waar ik belandde, was helaas gesloten. Het dorp bestaat zoveel honderd jaar, er was dus groot feest en het café was gaan cateren op het sportveld.
Eigenlijk kun je het als volgt samenvatten: Op de meseta in Spanje is het drukker en heb je meer te eten en te drinken dan hier! Algemeen wordt gezegd dat je jezelf op de meseta tegenkomt, maar wat de stilte betreft, gaat dat ook heel goed in Friesland, hoor!
Omdat mijn onderkomen wel 7 km buiten de route ligt, ben ik ook weer opgehaald toen ik gearriveerd was en word ik morgen weer op het rechte pad gezet ook. Wat een service!
Morgen alweer de laatste dag, het is weer omgevlogen. De laatste route loopt door Friesland, Drente en Overijssel, dus morgen ‘doe’ ik nog even drie provincies.
Vanavond heb ik gegeten in een boekenrestaurant, dat wil zeggen een restaurant stampvol boeken. Er schijnen er maar twee van op de wereld te zijn, het is erg leuk. Op mijn servethouder staat bijvoorbeeld een spreuk van Dostojevski. Je ziet, je komt overal wel iets bijzonders of leuks tegen!