16,29 km – 23.282 stappen / totaal 2886,16 km – 4.144.084 stappen
Dat was een comfortabel dagje vandaag. Ik heb maar een klein eindje gelopen en het was een leuke route. Het landschap wordt steeds groener en ik zie weer bomen. Om twaalf uur was ik al in Rabanal del Camino, dus ik heb zogezegd een vrije middag genomen. Eerst mijn spullen even naar het hostal en dan eten. Ik zit aan het raam en wie zie ik daar toevallig voorbijlopen? Mireille. Dus tijd voor een goed tafelgesprek. De ontmoetingen hier wisselen snel. Zo zie je iemand, zo zie je hem niet meer en een paar dagen later duikt hij ineens weer op. Dat is ook wel lollig. Hier zit ik nu met een Filippijn, die Fillippijns, Spaans, Engels, Frans en Nederlands spreekt en dus van alle markten thuis is, kun je wel zeggen.
Rabanal is voor Spaanse begrippen een behoorlijk dorp, voor mij is het een klein dorp. Eigenlijk zijn er twee kerken te zien en dat is het dan. Maar wel veel terrasjes en, zoals ik net aan Geer heb uitgelegd, daar moet je wel op gaan zitten, anders heb je niets te doen. Ik hoop dat jullie dat begrijpen.
Doe ik ook nog iets anders? Jawel, ik heb vanmiddag uiteraard eerst mijn plichten gedaan. De rugzak weer eens helemaal uitgepakt, mijn matrasje weer eens goed opgeblazen en ja, toen was het weer tijd voor de siësta. Je moet je tenslotte aanpassen, nietwaar?
Ik heb het vannacht erg koud gehad. In mijn overmoed heb ik de slaapzak aan Gery meegegeven, maar ik moet zeggen dat het hier erg koud is ’s nachts. Niet alleen ’s nachts, ’s morgens als je weggaat, is het ook erg koud. En….ook mijn truien heb ik niet meer. Ik troost me dan met de gedachte dat ik, als ik een winkel voorbijkom, een lekkere warme fleecetrui ga kopen. Maar ja, die winkel is er dan net niet en dan komt de zon op en is het binnen een half uur lekker en ’s middags is het weer bloedheet, dus die trui zal er wel niet komen. En ik zal lijden. Dat is des pelgrims.
Ik ben ook twee sokken kwijt en twee knijpers, dus waarschijnlijk heb ik die in een refugio achtergelaten. Nu is het zo, dat ik niet de enige ben die daar iets achterlaat. In elke refugio is een hoek met achtergelaten spullen, van tandpasta tot kleding en daar kan de volgende pelgrim dan weer iets uit de stapel vissen, dat hij nodig heeft. Zo werkt dat.
Ik vond het heel leuk dat er een berichtje van Arlette en Etienne op de website stond. Goed te lezen dat ze het gehaald hebben. En dan ook iemand die op een Pieterpadwandeling mijn website doorkrijgt. Wat ontzettend leuk is dat toch, ik zal het erg missen als ik weer thuis ben.
Vanavond ben ik om zeven uur naar de Vespers hier geweest. Er waren ruim honderdvijfentwintig mensen aanwezig en de dienst werd geleid door de monniken uit het Benedictijner klooster. Alles in het Spaans, Italiaans en Engels en er werden liedjes gezongen uit Taizé. Dat alles in een heel oud kerkje. Ik vond het erg indrukwekkend.
Morgen ga ik 1500 meter de berg op naar het Cruz de Ferro om mijn steentje neer te leggen. Weer een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt dus.
Hallo Theo,
Even reageren op je ontmoeting met de heilige Rochus op weg naar Santiago. Normaal gezien is de heilige afgebeeld als pelgrim met de Jakobsschelp, een pelgrimsstaf en hij toont een bloot been. Veelal is er ook een hond bij afgebeeld. Hij leeft rond 1300. Op zijn pelgrimsreis (naar Rome??) werd hij ziek van de pest. Om de bevolking niet te besmetten trok hij naar het bos, waar hij elke dag het bezoek kreeg van een hond die hem een broodje bracht. De hand nam die weg van de tafel van zijn baasje, een zekere Gottardo Pallastrelli, die op een zekere dag zijn hondje volgde. Zo ontdekte die de arme Rochus en nam hem op in zijn huis waar hij hem verder verzorgde. Hij was zo sterk onder de indruk van het verhaal van die pelgrim dat Gottardo uiteindelijk ook beslist om op pelgrimstocht te gaan. Sommige legendes zeggen dat de hond Rochus van de pest genas na verschillende keren zijn pestbuilen opgelikt te hebben. Hij was geen pelgrim naar Santiago, wel naar Rome, maar hij is heel populair langs de pelgrimsweg naar Santiago. Je bent hem wellicht nog wel tegengekomen, denkende dat het Santiago was.
Ik blijf je volgen, morgen Cruz de Ferro… Manjarin.. Er komen nog mooie stukken weg.
Groeten vanuit Salto (Uruguay)
Beste pelgrim en thuisfront,
Wat een filosofische gedachten toch. Als de tocht voorbij is, heb je een schat aan gedachten en antwoorden daarop. Jammer dat ze in die ene kerk Sint Jacobus hadden ingeruild voor Sint Rochus, maar alle heiligen zijn meegenomen op de levensweg, zullen we maar denken. Ze zijn waard om gevolgd te worden, al zullen velen dat niet te voet gaan doen, denk ik. Het is wel boeiend, al die kerken, vespers en zo. Hoe moet dat nou als je in Holland bent met zijn kerkmuren en zo? Maar ja, als je maar door de ramen kunt kijken, denken we dan maar, al valt dat niet zo mee als ze gebrandschilderd zijn.
In ieder geval verrijkt het je wel, lijkt me, al die ontmoetingen onderweg. Ook al zie je iemand niet elke dag, je weet dat je hem wel ergens tegenkomt, in ieder geval is het einddoel hetzelfde.
Pelgrim, het schiet nu toch al op, daar zul je de kroon op je werken ontvangen, bij Sint Jacobus.
Groeten