10,99 km – 15.694 stappen / totaal 2303,69 km – 3.310.865 stappen
Hier weer eens op internet zelf. In een bar in een dorp van drie keer niks heb ik plotseling wel een snelle verbinding. Dit is echt een land van uitersten.
Vanmorgen ben ik om half zeven opgestaan en heb ontbeten met de twee hospitaliers die hier de boel verzorgen in de gîte van het klooster. Daarna naar de bakker en toen om acht uur op stap. Door een prachtig landschap (ik begrijp nog steeds niet waarom ik hier nooit eerder ben geweest) ben ik naar een kapelletje op een berg gelopen. In het boek zag ik dat er voor mij een aantal Nederlanders loopt. Bij die kapel had het stil moeten zijn, maar op het moment dat ik er aankwam, kwam er een vliegtuig over waaruit een aantal parachutisten sprong. Een oefening van het leger dus. Wel leuk. Daarna ben ik weer doorgelopen en heb onderweg nog een kerk bezocht met een kerkhof. Gery kan tevreden zijn ….
Ik ben nu in het Baskenland, waar ze Frankrijk een ander land vinden. Ze spreken een onbegrijpelijke taal. De stenen op dat kerkhof zijn allemaal anders dan de stenen op andere begraafplaatsen in Frankrijk. Heel opvallend is dat het stenen zijn zoals je in Ierland en Wales ziet. Zoals alles hier anders is dan in Frankrijk.
De huizen zijn allemaal wit met roodbruine kozijnen. En altijd koel binnen, dat is wel lekker met de huidige temperaturen, want het is hier gloeiend heet. Het was maar een kort stukje vandaag, dus ik heb heel erg op mijn gemakkie gelopen en kwam om twaalf uur aan in Ostabat, waar een expositie is van schilderijen van plaatselijke kunstenaars. Wel heel anders weer, maar heel mooi (alhoewel niet alles natuurlijk). Ik slaap nu met een jong Frans stel op een kamer in de plaatselijke bar waar we vanavond ook hebben gegeten. De eigenaar weigert Coca Cola en chips te verkopen. Echte Basken dus.
Het gaat nu onweren, dus ik ga maar naar binnen, morgen het laatste stukje Frankrijk.
Zoals ik lees gaat het voortvarend, ondanks de warmte.
Ton had vandaag zijn eerste etappe van de vierdaagse en meteen ook de laatste, want de vierdaagse is afgelast. Door de hitte zijn er twee mensen overleden en velen onwel geworden, of zoals de eerste hulp zei: “Ze vielen met bosjes”.
Bij jou is het veel warmer, maar je kunt lekker in je eigen tempo lopen en hoeft ook geen 40 of 50 km en dat houdt het ook leuker. Helaas zijn we vergeten post te sturen door alle verhuisperikelen, maar ik ben blij te lezen dat je je woordenboekje kunt gebruiken.
Theo, veel plezier en heeeel veeel sterkte in de Pyreneeën.
Hoi,
Daar ben ik weer. Terug van mijn eigen kleine ‘pelgrimstochten’ iedere dag naar het strand.
Ik heb net zo’n petje gekocht als jij op hebt en volgens Leen lijk ik nu echt op mijn broer.
Ik heb even snel de verslagen doorlopen van de afgelopen weken. Je beleeft heel wat, en heel erg leuke dingen. Ik wens je heel veel sterkte met de heuveltjes (je moet alles positief bekijken en niets groter maken dan het is! )
Groetjes weer.