Rust, rust, rust

Vandaag was ik toerist in Porto. Ik heb eerst heel rustig ontbeten, toen ben ik op mijn gemakje op stap gegaan. Ik heb in het treintje door de stad gereden om een overzicht van de stad te krijgen. Ik kwam ook langs de opslagplaatsen van de port, Jan. Het komt wel goed met die port. In het begin vroeg ik steeds om een ‘porto’, maar dan zeggen ze: “Ja, u bent hier in Porto”. Het blijkt dat ik netjes moet zeggen: ‘vino de Porto’. Je moet het even weten.
Er is hier verschrikkelijk veel te zien. De gebouwen zijn mooi, maar je moet er wel van houden. Er is een soort mengeling van Portugese barok met grote blauwe tegeltableaus. Ik heb de kathedraal bekeken en het klooster ernaast. De kathedraal is mooi, hij is als een soort fort gebouwd en staat op een heuvel. Er zijn trouwens heel veel kerken hier.
Er zijn heel veel toeristen hier, ook heel veel Nederlanders. Die herken je aan het ANWB-gidsje van Portugal, grappig is dat.
Ja, toen was het tijd voor de lunch. Ik ben dus naar de rivier gegaan en heb daar op een terrasje aan het water in de zon de lunch gebruikt. Ik hoorde van Gery en zag op het weerbericht dat er grote donkere wolken boven jullie hoofden hangt en dat het regent, maar ik kan daar helaas niets aan doen. Ik zat hier in de warmte buiten op een terras een salade met rauwe ham te verorberen en een puddinkje toe. Laat ik het voorzichtig zeggen om jullie niet al te jaloers te maken: het was goed uit te houden.
Na de lunch was het tijd voor een boottochtje over de Douro. De oevers van de Douro zijn heel steil en gaan recht naar boven als je in je bootje zit. Zo voer ik zachtjes door de Douro onder zes bruggen door.
Daarna ben ik terug gegaan naar mijn hotel om mijn videocamera op te laden. Gery meldde dat Dicky en Pieter uit Deurne op de website stonden, dus die heb ik gebeld en we hebben afgesproken om zeven uur vanavond voor het station om gezamenlijk een hapje te gaan eten.
Voor het geval jullie nu denken dat het luie leventje in mijn hoofd geslagen is, maak ik jullie er even op attent dat ik morgen weer over ‘s heren wegen loop te zwoegen. En het belooft weer warm te worden! Bovendien schijnt het zowat een dag te duren voor je de stad uit bent en het moet heel lastig te zijn om de weg te vinden. Dus dat wordt weer afzien!!
Gelukkig heb ik mijn GPS en daarop kijk ik nu ook wel eens om te zien of ik de goede richting uitloop. Dus Marnix kan tevreden zijn, want hij snapte maar niet hoe ik steeds kon verdwalen terwijl ik een GSM op zak heb.
Ja, die gebruikte ik alleen om bij de start de knop in te drukken en bij het eindpunt de knop weer uit te zetten. Ik maak dus vorderingen in de elektronica. We zullen zien morgen.

3 gedachten over “Rust, rust, rust”

  1. Jaloers zijn we niet, we weten maar al te goed dat jij morgen weer loopt met je rugzak in de hitte. Maar het weer is hier wel erg slecht (dat is netjes gezegd). Wij hebben maar zuurkool gegeten, dat past goed bij het weer.
    We genieten van je mooie verhalen, pas goed op jezelf.
    Groeten uit een nat Zaandam

  2. Gisteravond had ik geen tijd om je verslag te lezen. Ik denk weleens: ik weet niet precies hoeveel pijn je aan je voeten hebt (best wel veel, denk ik zo), maar je zou het er toch voor over hebben om mee te maken wat jij allemaal zo ziet en meemaakt.
    Morgen gaan Ineke en ik een dag uit, dan zullen we het er achter iets op een terrasje wel eens over hebben.
    Geniet zoveel je kan en vergeet niet te filmen!!!!
    Groetjes ook van Cees.

  3. Overdrijven is ook een vak! Want zonder je rugzak zou het lang zo lekker niet lopen. En wij zijn wel jaloers!!
    Maar alle gekheid op een stokje.
    Wij zijn ook blij voor jou dat je toch lopend bent aangekomen in Porto. Nu je dit hebt gered, ga je Santiago ook lopend halen. Zorg maar voor voldoende paracetamol.
    Heel veel wandelplezier gewenst.

Reacties zijn gesloten.