Toen Gery en ik begin jaren zeventig eens samen de basiliek van Vezelay bezochten en ik voor de eerste keer hoorde dat pelgrims zich daar in de Middeleeuwen verzamelden om naar Santiago de Compostela te gaan, heb ik al gezegd: “Dat wil ik ooit ook: lopend in Vezelay aankomen en van ver de basiliek al op de heuvel zien staan. En daarna ook weer daar vandaan vertrekken voor de reis naar Santiago”. Maar ja, ik werkte toen nog en dan is een tocht van enkele maanden niet erg goed te combineren met de belangen van je baas. Dus bleef het erbij dat ik dat steeds weer kon roepen als ik goed getafeld had. Stoere taal, maar tamelijk vrijblijvend. Nu ben ik al een paar jaar thuis en omdat ik er toch steeds over begon, merkte Gery op dat ik het nu toch wel snel moest doen. Zo niet, dan zou ik het nog in een rolstoel kunnen proberen, maar erg praktisch is het dan niet meer. ‘Pelgrim Theo’ gaat dus misschien wel op pad.
De route van Zaandam naar Santiago de Compostela
Bij de kreet ‘Pelgrim Theo’ hoort een verhaal:
Toen ik op een keer bij de fysiotherapeut in de wachtkamer zat, kwam er een oude bekende binnen en we raakten aan de praat over onze dagelijkse bezigheden. Ik vertelde toen aan hem waarom ik daar zat en waarom ik zo snel mogelijk op pad wilde naar Santiago. Toen hij aan de beurt was, bleef ik achter met een oude dame die ons hele gesprek uiteraard gehoord had, maar tot nu toe niets had gezegd. Na enige tijd stilte buigt ze zich naar me toe en zegt: “Als Sint Jacob wil dat u pelgrim wordt, dan wordt u ook pelgrim, hoor!” En alhoewel ik niet met een speciaal spiritueel doel aan deze wandeling begin, heeft deze opmerking me wel aangezet om door te zetten.
Het blijft natuurlijk de vraag of ik deze tocht ook kan afmaken door in Santiago aan te komen. Maar dat blijft, denk ik, voor iedereen die op pad gaat de vraag. En alleen wanneer ik besluit thuis te blijven en het in het geheel niet te proberen, is het zeker dat ik nooit zal arriveren in Santiago de Compostela. Zou dat pas duidelijk zijn en voldoening geven???
Hallo, ik ben Jan Bakker, buurtbewoner van je en schiet je vaak aan in het veld als je aan het wandelen bent. Dan gaat mijn nieuwsgierigheid meestal uit naar je enkel en naar je voorgenomen reis naar Santiago. Ik ben de man met de hond, dus nu weet je wel wie ik ben.
Ik zie je voorlopig dus niet meer, wens je heel veel wandelplezier, dat de weergoden je goed gezind zullen zijn, en vooral hoop ik dat je onderneming een groot succes zal zijn.