Nog een dag proberen

Vanmorgen was ik echt de toerist en heb ik Coimbra bezocht. De stad ligt wel 150 meter hoger dan de omgeving, dus het is behoorlijk klimmen. Ik heb de kathedraal bekeken en wat wel erg leuk was: Als pelgrim werd ik persoonlijk rondgeleid. Ik kreeg ook een foldertje en ontdekte zelfs nog een foutje. Er zijn namelijk twee graven in de kerk van bisschoppen: van een Portugese bisschop en van een bisschop uit Santiago de Compostela. Op één graf stonden duidelijk de Jacobsschelpen, maar volgens de folder was het het graf van de Portugese bisschop. Toen ik mijn begeleider vroeg of het niet andersom moest zijn, keek hij me peinzend aan en dacht dat ik gelijk had! Ja, je bent pelgrim of niet en ik moet Jacobus gunstig stemmen (vanwege dat duwtje in de rug, Brabantse Theo). Bij de kathedraal was ook een klooster: entree € 2, maar ……. een pelgrim hoeft niet te betalen! Dat zijn toch aardige dingen als je dat meemaakt. Natuurlijk niet vanwege die paar euro’s, maar door het gebaar.

tegeltableau-web Overal zie je hier fabelachtig mooie tegeltableaus. Echt schitterend zijn die, ons Delfts blauw haalt het er niet bij. In de kerken heb ik meestal blauwe tableaus gezien, maar op de huizen zie je ze in de prachtigste kleuren. Werkelijk schitterend.
Ik heb bij de schoenmaker ook mijn schoenen weer opgehaald en aangetrokken. Hij heeft er echt zijn best op gedaan en ze zelfs gepoetst, maar ze deden niet veel minder zeer. Ik bedoel natuurlijk niet dat die schoenen zeer deden, maar wel mijn voeten erin. Dus ik dacht: “Nou, dat was het dan, ook dat helpt niet, ik stop ermee”.
Tussen de middag heb ik bij een Italiaan gegeten en ik heb er echt heerlijk gegeten en toen sprak ik mijzelf toe: “Theo, wat zit je toch te zeuren over die voet, guttegut!” Niet dat het toen ineens niet meer zeer deed, maar ja, opgeven is toch ook moeilijk, hoor. Het is natuurlijk niet echt erg, alleen wel jammer. Dus besloot ik toch nog maar eens te gaan oefenen. Ik zag dat de route die ik moet gaan lopen langs het station gaat, dus ik ben als oefening naar het station gaan lopen. Ik dacht: “Als ik terugga, moet ik toch ook weten wanneer er een trein gaat, dus dan weet ik dat ook meteen”.
Ik ben heen en terug naar het station gelopen, in het geheel bijna twee uur en ik had het idee dat ik toch iets meer ruimte in de schoenen heb. Niet dat ik nu als een hinde door de straten van Coimbra danste, lang niet, maar het ging toch redelijk.
Dus ik heb besloten het in ieder geval nog een dag te proberen. Gaat het niet, dan gaat het niet, maar ik wil het toch nog een dag proberen. Dan hoef ik achteraf in ieder geval niet te denken: “Had ik het nou toch nog maar een keer geprobeerd”.
Voor de verandering heeft het hier gisteravond flink geregend en vanmorgen tot een uur of één ook nog. Daarna is het droog geworden en heerlijk weer, een graadje of 22, flink wat zon en af en toe een wolkje. De ergste hitte is dus over en als ik hoor wat een weer het bij jullie is, ben ik nog niet echt verlangend om in het vliegtuig naar huis te stappen, dus ik doe mijn best morgen!!

4 gedachten over “Nog een dag proberen”

  1. Theo, wat zou ik graag naast je gelopen hebben in dat stadje!! Geniet er zoveel mogelijk van.
    We duimen voor je dat het zal gaan met je schoenen (of liever je voeten)
    Tot vanavond maar weer, hè.
    PS. Wat het weer betreft kun je beter weg blijven.

  2. Lijkt me schitterend in z’n stadje te lopen….
    Over lopen gesproken: ik hoop echt voor jou, dat het toch beter met je voeten gaat, want het zou voor jou heel jammer zijn als je deze tocht op moest geven. Ook ik zal voor je duimen, maar doe maar voorzichtig aan, niets forceren!
    Groetjes

  3. Theo,
    Het pelgrimsleven zit niet altijd mee. Gelukkig word je als Jacobspelgrim ook door Portugezen op waarde geschat.
    En terecht natuurlijk.
    Ik hoop dat St. Jacob het nog een poosje goed met je voor heeft – alle sterkte gewenst!

  4. De Brabanders volgen je op de voet, zie ik. Telkens als ik je verhalen lees, denk ik: “KOOP TOCH NIEUWE SCHOENEN”, maar dat zal wel geen optie zijn, anders had je het vast wel gedaan. Maar het is ook een beetje egoïstisch bekeken van mij, want door die rotschoenen moet je misschien naar huis en missen wij jouw avonturen. Denk aan je pootjes, maar hou vol!

Reacties zijn gesloten.