Wie nu al hoopt ontberingen te lezen, moet ik helaas teleurstellen, want ik ben alleen nog maar op weg naar de start en deed dit riant in een vliegtuig naar Lissabon. Gaat lekker snel, hoor.
Ik vertrok van huis in de plenzende regen. Dat schijnt er wel bij te horen, want ik ben elk jaar in noodweer van huis gegaan. Dus als ik weer terugkom, zal het ook wel weer noodweer zijn, het wordt traditie!
Om vijf uur vanmiddag vertrok het vliegtuig met mijn persoon, mijn rugzak, die aardig vaal begint te worden en…mijn wandelstaf. Met mijn rugzak en wandelstaf heb ik alle kilometers afgelegd, dus zonder die twee gaat het niet. Tenslotte heeft in 2006 een van mijn gastvrouwen die tak van twee meter hoogstpersoonlijk voor mij in het bos gezocht.
Dus ik heb die ouwe boomtak op het Kunstcentrum zorgvuldig in bolletjespapier verpakt alsof het een duur schilderij was. En ja, hij mocht mee in het vliegtuig als bijzondere bagage. Het meisje achter de balie wilde weten wat er in dat lange pak zat. Ik dacht: “Als ik zeg: ‘een ouwe boomtak’ belt ze een psychiater, dus ik hield het bij ‘een wandelstok’.
En zowaar… mijn attributen en ik kwamen heelhuids in Lissabon aan. Eerst even naar het hotel en daarna eten. Het was wel even tobben met de Portugese menukaart, maar ik heb lekker gegeten voor € 23.
Morgen ga ik Lissabon bekijken en zien of ik het Pelgrimbureau kan vinden om mijn startstempel te halen. Kan ik ook vast aan de warmte wennen, want het is hier warm.