De eerste molen van Don Quichot

Gisteren was ik nog van plan mijn trui weg te gooien als overtollige ballast, maar vanmorgen was ik blij dat ik dat niet gedaan had, want het was koud, toen ik om zeven uur vertrok. Er stond een harde wind en het zag ernaar uit dat het zou gaan regenen, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Vanmiddag was het iets beter, ongeveer 20 graden en nu zit ik gelukkig weer in het zonnetje.

Ik daalde de berg (nou berg?) af van Chinchilla en zag in de verte al Albacete liggen. Ik dacht nog: “Dat kan nooit 20 km zijn”, maar dat was het dus precies. Ik liep keurig mijn 4 km per uur en was om exact twaalf uur in Albacete. Onderweg heb ik zegge en schrijve één molen gezien, die zag er wel uit zoals in het boek van Don Quichot, oftewel Don Quijote, zoals ze hier zeggen, maar was volgens mij met geen mogelijkheid meer aan de gang te krijgen, want hij zag er niet uit. Dus daar hoefde ik niet tegen te vechten.

Overigens is alles hier nu wel Don Quichot en Sancho Panza, overal zie je afbeeldingen ervan en kom je de namen tegen. Maar ik zit hier tenslotte nu ook in de hoofdstad van la Manche. Het is een vrij grote stad en er is een heel mooi plein met een schitterende fontein en een protserig gebouw en dat is dus van de ING. Er staat ook met grote letters Nationale Nederlanden op, dus nu weten jullie waar de centen blijven.
Over die fontein gesproken… om twee uur zie je geen sterveling meer op straat, want iedereen is thuis of zit in een bar of restaurant en dan gaan ook de fonteinen uit. Om vier uur komt de stad weer een beetje tot leven en… dan gaan ook de fonteinen weer spuiten.

Ik was van plan om in het hostal voor pelgrims te gaan slapen, maar dat zag er vreselijk uit, dat werd me echt te gek. Aan de overkant was een tweesterrenhotel, dus daar ben ik maar heen gegaan. Het hotel is wel beter, maar het personeel heeft vast een cursus ‘Langzaam aan’ gevolgd, want ze zijn niet vooruit te branden. Ik heb zeker twintig minuten aan de receptie gestaan voor ze me konden vertellen of er nog een kamer was, en toen wisten ze vervolgens nog niet welke. Maar alla, ik ben weer onder de pannen, heb gedoucht en de was gedaan en ben daarna in de stad een hamburger met patat gaan eten. Daar werd ik overvallen door grote groepen bruiloftsgangers, die daar allemaal staande receptie hielden. Volgens mij spreken ze niets af, maar rollen gewoon ergens naar binnen na de plechtigheid. Ik heb vandaag vele bruidsparen gezien in alle soorten en maten, want het is zaterdag en dan wordt er getrouwd. Mijn indruk is toch dat het allemaal wat zuiniger gaat: simpeler jurken, minder uitbundige uitmonstering.
De trappen van de kathedraal liggen nu vol serpentines en rijst. De meeste paren die ik gezien heb kwamen met hun kroost aan de hand, dus die rijst hadden ze wel weg kunnen laten.

Ik zie nog steeds geen andere pelgrims en volgens de ober die mij vanmorgen mijn ontbijt gaf, is het ook nooit druk op deze route. Een paar dagen geleden waren er vier pelgrims langs gekomen. Ik denk dus dat het zo rustig blijft voorlopig. Ik vind het geen probleem., het kan nog druk genoeg worden straks.
Gery vertelde net dat het bij jullie nu 11 graden is. Wat zielig!!!

3 gedachten over “De eerste molen van Don Quichot”

  1. Die 11 graden is niet erg hoor, want de zon schijnt en dat is lekker. Houd jij je trui nog maar even bij je, want je weet maar nooit. Groeten, Andries en Rina

  2. Kijk oom, ik lees met veel plezier je verhalen, maar als je zout in de wond gaat strooien over het weer hier wordt het toch minder gezellig.
    Veel plezier met het wandelen en vertel vooral verder over de belevenissen op de tocht.

  3. Dag Theo, dankzij internet en YouTube kunnen wij hier filmpjes bekijken van de plaatsen die jij bezoekt. Zo keek ik gisteren naar beelden van het mooie plaatsje Chinchilla de Monte Aragon met bovenop de berg een groot kasteel. En vandaag keek ik naar een filmpje over Albacete. Zo loop ik als het ware een beetje met je mee. Geniet van de rust onderweg en van de tocht. Ik geniet van je wandelverhalen.

Reacties zijn gesloten.