Chez l’ habitant

Is het pas een week geleden dat ik meldde dat het achtentwintig graden was? Niet te geloven! Is het pas een week geleden dat ik mijn trui naar huis stuurde, omdat ik die toch niet meer nodig zou hebben? Niet te geloven en knap stom, want nu zit ik met twee T-shirts over elkaar nog te bibberen van de kou. Het blijft maar slecht weer. Je stuurt er geen hond op uit met dit weer, maar de pelgrim gaat moedig voorwaarts. Halverwege liep ik door een dorpje, toen er ineens een vrouw naar buiten kwam (een oude dit keer), die riep dat het onweerde. Nou had ik dat ook wel gehoord, maar ze riep er meteen achteraan: ”Dus moet je gauw binnenkomen, want je kunt niet buiten blijven als het onweert“. Dus ben ik mee naar binnen gegaan en daar zaten ook drie mannen om de tafel en toen hebben we gedurende drie kwartier een zeer geanimeerd gesprek gevoerd. Te beginnen met het verhaal van een Engelse vrouw, die niet naar het weerbericht geluisterd had en dus vorig jaar in de bergen de dood gevonden had. Dat was om mij op te kikkeren. Verder hebben we uitgebreid zitten klagen over het vreselijk weer en de mannen vertelden dat de bakker in het dorp hoog in de bergen geen brood meer kon bakken vanwege het weer. Waarom niet werd me niet goed duidelijk, maar daar ga je ook niet over zitten zeuren tijdens zo’n gesprek natuurlijk. Het had iets te maken met het water dat heel erg hoog in het stuwmeer stond. Ze gingen ook om de beurt mijn rugzak wegen om dan te kunnen zeggen: ”Wat zwaar! En moet je daar nu het hele eind mee lopen?“ Kortom, aandacht genoeg voor deze arme pelgrim.
Vandaag ben ik gestopt in Mauleon, want toen onweerde het zo verschrikkelijk, dat ik het voor gezien hield. Nu zit ik ‘Chez l’habitant’, dat is weer een andere vorm van Bed & Breakfast. Je krijgt namelijk wel een bed, maar geen breakfast. Nou ja, weer eens iets anders. Iedereen zwaait hier weer naar me, terwijl ik loop. Leuk is dat. Onderweg werd ik eerst gepasseerd door twee Nederlandse fietsers en vervolgens door een Duitser, die een eindje verder afstapte en weer terug kwam fietsen, want hij had namelijk de klompjes van Ursula gezien, die nog steeds aan mijn rugzak hangen. Grappig, ze zijn maar klein, maar vallen iedereen meteen op!
Hier zie je overal in oude kerken beneden stoelen staan en dan zijn er hele grote gaanderijen, waar banken staan. Het was me al een paar keer opgevallen, maar ik weet nu ook waarom dat zo is. Vroeger zaten namelijk de vrouwen beneden en de mannen boven. De mannen zaten braaf op de banken, maar de vrouwen brachten hun eigen stoel mee van thuis. Die dachten waarschijnlijk: ”Thuis heb ik geen tijd om te zitten, dus als ik eenmaal zit, wil ik ook lekker zitten!“
Volgens de weerberichten wordt het na dinsdag iets beter, dus ik houd hoop op droge sokken!!

3 gedachten over “Chez l’ habitant”

  1. Hallo Theo,
    Gezien de ontberingen, het weer en de natte sokkenboel begin je echt op een arme pelgrim te lijken. We hebben medelijden met je, want terwijl hier de zon schijnt en het 25 graden zou moeten zijn (komt neer op 17) loop jij in de regen. Maar zegt het spreekwoor niet: ‘meiregen brengt zegen?’ Wie weet dus. Ik zie je al zitten met de mannetjes aan de leuter terwijl het buiten onweert. Zo zie je maar, ook voor de pelgrim wordt gezorgd, al is het door een oud vrouwtje. Helaas hebben we een aantal dagen je avonturen niet kunnen lezen, maar daardoor was het nu een extra lange aflevering. Het ga je goed pelgrim!

  2. Hallo Theo,
    Ik dacht van de week opeens dat je waarschijnlijk alweer aan de wandel zou zijn en heb snel je website weer even opgezocht en geniet van al je verhalen. Leuk dat je toch weer de wandelschoenen uit de kast hebt gehaald, maar zo te zien heb je best een pittige start gemaakt!
    De camino roept mij ook weer met steeds luidere stem, dus zeer waarschijnlijk ga ik dit jaar weer een ander stuk lopen in mijn vakantie in augustus. Ik denk over Puente la Reina–Leon. Beetje raar om dan niet in Santiago te eindigen maar vast ook weer een onvergetelijke ervaring. Ik heb trouwens wel wat geruchten gehoord dat er een heleboel refugio’s dichtgaan van de zomer in verband met een grondige ontsmettingsactie. Er schijnt nogal veel ongedierte te zitten in en rond de slaapzalen…. Misschien kun je je daar met wat chemisch spul op voorbereiden, een gewaarschuwd pelgrim telt voor twee.
    Oh ja, nog een tip voor de natte sokken (uit eigen pelgrims-trukendoos!). Hou ze even onder de blower die in de meeste openbare toiletten hangen om je handen te drogen. Even geduld, maar je sokken zijn dan wel weer lekker droog…
    BUEN CAMINO! Ik blijf je verhalen met veel plezier lezen de komende tijd.
    Een hartelijke groet uit Barcelona,

  3. Kijk, aan het bovenstaande commentaar heb je wat!! Dat van die droger in de toiletten is helemaal waar. Ik heb er een keer mijn T-shirt gedroogd omdat ik er wat op gemorst had. (“Net moeder Jannie”, zou Leen zeggen!)
    Ging erg goed, alleen was ik een beetje bang dat er ineens iemand binnen zou komen terwijl ik daar half bloot mijn shirt sta te drogen. Met sokken moet dat geen bezwaar zijn. Nou veel sterkte met de laatste dagen slecht weer.
    Achter de wolken schijnt de zon, toch!!

Reacties zijn gesloten.