De bergbeklimming vandaag is goed gegaan. Ik heb vanmorgen de koeken en drankjes in mijn zak gestoken en ben vervolgens in een bar koffie gaan drinken. Dat is veel gezelliger natuurlijk, dan zie je nog eens iemand.
De route naar boven was goed aangegeven en was af en toe paradijselijk mooi. Prachtige uitzichten en, omdat het veel geregend heeft, veel bergbeekjes. Schitterend gewoon. Soms vormen de beekjes wel een probleem, want die moet je dan oversteken natuurlijk. Je schoenen uitdoen is ook een heel gedoe, vooral de mijne, maar meestal liggen er wel een paar stenen en kun je van steen op steen springen.

Bovenop de berg aangekomen was ik meteen de weg kwijt. Er waren alleen nog maar weilanden, geen pad meer, geen huis, geen enkel punt om je op te oriënteren. En natuurlijk ook geen gele pijlen. Die zijn er net niet als je ze hard nodig hebt. In de verte zag ik een hek en dat ben ik toen maar zo’n beetje evenwijdig gaan volgen. Opeens zag ik weer een geel puntje op een steen en verderop een klein pijltje. Dus zo gek was mijn idee nog niet.

Tegen twee uur was ik in San Bartolome de Pinares, dus dat is een mooie tijd. Ik moest de sleutel van de refugio bij iemand halen, dus ik belde aan en wachtte..en wachtte. Allengs staken er al meer buurvrouwen hun hoofd buiten de deur, alleen niet bij de deur die ik graag open wilde zien. Eindelijk ging er boven een raam open en kwam er een blote schouder en nat hoofd tevoorschijn. Dochterlief was alleen thuis en stond onder de douche, dus of ik maar even wilde wachten. Ze sprak trouwens erg goed Engels.

Nu zit ik dus in de refugio. Die is boven een soort gezondheidscentrum, er zijn drie stapelbedden. Guy is hier ook. Er ligt een boek, waarin iedereen iets kan schrijven. Altijd leuk om te lezen natuurlijk, maar ik zag dat de Fransen die ik een poosje geleden heb ontmoet, er ook in geschreven hadden. Een keurig bedankje voor de genoten gastvrijheid en daaronder: “Hé Theo, ce n’est pas la Hollande, eh?” Dus ook al zie je elkaar niet meer, de correspondentie blijft op peil. Leuk is dat. Overigens zijn de routes in de gids van Guy heel anders dan in die van mij en de kilometers ook. En Gery heeft een gids thuis en die is ook weer anders. Er leiden al zoveel wegen naar Santiago, dus er nog meer bij verzinnen hoeft nou ook weer niet.

Ik was van plan om hier in San Bartolome waspoeder te kopen, maar er is hier geen enkele winkel. Wel vier bars, maar geen winkel. Dus dat wordt een beetje uitspoelen vanavond
Morgenochtend wil ik vrij vroeg weg, misschien ben ik dan op tijd om mijn schoenen naar de schoenmaker te brengen en er nieuwe zolen onder te laten zetten, want die beginnen aardig te verslijten. Ik kijk wel of ik het haal, want ik moet natuurlijk eerst naar het postkantoor voor mijn veters! Dus als het niet lukt, ga ik in Zamorra wel naar de schoenmaker.

Vanmorgen was het prachtig zonnig weer, maar nu heb ik wat bewolking. Dat kan natuurlijk niet als ik net lekker buiten een sigaartje rook!