Het is alweer twee maanden geleden dat ik mijn Camino Portugues heb afgesloten op Cabo Fisterra. De tijd is sindsdien voorbij gevlogen, lijkt het. Om te beginnen en ook om een beetje te ‘landen’ zijn Gery en ik aansluitend op het familieweekend een weekje in Hellendoorn gebleven. Daarna neemt het ‘gewone leven’ weer een loopje met je. Alles draaide hier natuurlijk gewoon door, terwijl ik daar in Portugal een beetje langs de weg liep te slierten, zoals Gery dat zegt.

Maar de kruitdampen zijn nu toch echt wel opgetrokken. Om te beginnen ben ik heel lang en druk bezig geweest met het samenstellen van mijn videofilm. Het is iedere keer weer een hele klus om van zoveel materiaal een duidelijk overzicht te maken van wat ik heb beleefd. Voor mij is het natuurlijk wel duidelijk, maar het moet ook nog een beetje interessant zijn voor degene die er naar kijkt. Ik zou alles willen laten zien, omdat ik alles belangrijk vind en leuk, maar voor anderen verveelt dat natuurlijk heel snel, want het zegt hen niets. Kortom, het was een heel gevecht met mezelf om zoveel in te korten. Maar uiteindelijk is het toch gelukt er een film van te maken die een indruk geeft van de Camino Portugues zoals ik die beleefd heb.
Omdat die film toch nog iets te lang bleek om op deze site te zetten, heb ik daar nog een korte impressie van gemaakt.

https://www.youtube.com/watch?v=bOPhsX_SLYo&list=PLA33D78A90D84869B

Steeds als ik met het monteren van de film bezig was, kwamen alle herinneringen weer boven. En het leuke is dat ik mezelf dan nog veel meer herinnerde dan wat er op de film te zien is. Hoe heet het was op enkele dagen en hoeveel pijn ik had aan mijn linkervoet. En als je dan thuis zit met een kopje koffie bij de hand, kijk je daar toch weer met heel andere ogen naar dan op het moment zelf.

De tocht was soms zwaar, maar het wandelen in Portugal is me toch heel goed bevallen. Het is weer een heel ander land dan Spanje. Ik heb heel aardige en lieve mensen ontmoet. Dikwijls ging de communicatie wel moeizaam, maar bijna iedereen deed toch alle moeite om me moed in te spreken of op weg te helpen. Er zijn toch echt heel veel aardige en lieve mensen op deze wereld. Niet alleen in Portugal, ook de vele reacties op de website, waar Gery elke dag weer kans zag om een begrijpelijk verhaal te maken van mijn belevenissen, waren steeds weer om naar uit te kijken. Ook nu nog kom ik mensen tegen die met mij over gebeurtenissen beginnen die ze op de website gelezen hebben.

Na thuiskomst ben ik natuurlijk meteen naar mijn schoenmaker gegaan. Die heeft mijn schoenen met een resoluut gebaar in de vuilnisbak gedeponeerd. Ze waren niet bruikbaar meer en ook niet te repareren. Ze waren niet alleen erg versleten maar er zat ook veel bloed, zweet en tranen in die schoenen.
Weg ermee en nu loop ik weer te wandelen op keurige nieuwe schoenen. Goed voor de volgende camino (misschien). Nog heel veel dank voor het mee beleven van alles onderweg. Het inspireert misschien wel om nog een keer op weg te gaan.
Wie weet, ik zal jullie op de hoogte houden.